جواب:
به يكي از كساني كه در كربلا و در صف سربازان عمر سعد شركت كرده بود، گفتند: واي بر شما! با پسر پيامبر(ص) جنگيديد و او را كشتيد؟ گفت: چه ميگوييد؟ اگر شما نيز مشاهده ميكرديد آنچه را كه ما مشاهده كرديم، همانند ما عمل ميكرديد. گروهي بر ما حمله كردند كه مانند شيرهاي خشمگين دست به قبضه شمشير برده بودند. از چپ و راست، سواران را ميكوبيدند و خُرد ميكردند. خود را به دهان مرگ ميانداختند. نه امان نامه قبول ميكردند و نه رغبت به مال داشتند... اگر به آنها مهلت ميداديم از هر طرف به ما حمله ميكردند. مادر مرده، به نظر تو ما چه ميكرديم؟
كعب بن جابر ـ كه قاتل بُرَير، يكي از سربازان ارزشمند امام حسين(ع) بود ـ در وصف شهداي كربلا اين گونه سروده است:
«چشم من مانند آنان را در ميان مردم نديد/نه در زمان خودشان و نه در گذشته كه من به سن بلوغ رسيده و جوان بودم. هنگام جنگ و درگيري با شمشيرشان شديدترين ضربه و كوبندگي را داشتند/البته هر كسي كه از شرافت، آبرو و حيثيت خود دفاع و حمايت ميكند بايد كوبنده و سخت باشد. در مقابل ضربه و شمشير شجاعانه صبر و استقامت ميكردند/اگر احساس ميكردند كه دست به گريبان شدن و رويارويي نفعي دارد، رويارويي ميكردند.
|
