دعاي آن حضرت در مناجات با خداي بزرگ در كنار حجرالاسود
اِلهي اَنْعَمْتَني فَلَمْ تَجِدْني شاکِراً، وَ اَبْلَيْتَني فَلَمْ تَجِدْني صابِراً، فَلا اَنْتَ سَلَبْتَ النِّعْمَةَ بِتَرْکِ الشُّکْرِ، وَ لا اَدَمْتَ الشِّدَّةَ بِتَرْکِ الصَّبْرِ، اِلهي لايَکُونُ مِنَ الْکَريمِ اِلاَّ الْکَرَمُ.
***
پروردگارا! مرا نعمت دادي ولي مرا شاکر نيافتي، و دچار مصيبتم نمودي ولي صبورم نديدي، پس با ترک شکر تو نعمتت را سلب نکردي،و با عدم شکيبائي بر شدّتت نيفزودي، پروردگارا از بزرگوار جز بزرگواري نيايد.
***