385. الکافي - به نقل از بِشْر بن غالب اسدي -: امام حسين عليه السلام فرمود: «هر کس آيه اي از کتاب خدا را در قرائت نمازش بخواند، در برابر هر کلمه، صد حسنه برايش نوشته مي شود و چون در غيرِ نماز بخواند، خداوند، در برابر هر کلمه اش براي او ده حسنه مي نويسد و اگر گوش به قرآن بسپارد، خداوند، براي هر کلمه يک حسنه برايش مي نويسد و اگر در شبي قرآن را ختم کند، فرشتگان بر او درود مي فرستند تا شب را به روز برساند و اگر روز، ختم کند، نگهبانان (فرشتگان) تا شب بر او درود مي فرستند و يک دعاي مستجاب دارد و اين برايش از آنچه ميان آسمان و زمين هست، بهتر است».

گفتم: اين براي کسي است که قرآن را [حفظ دارد و] قرائت مي کند؛ امّا کسي که [حفظ ندارد و] قرائت نمي کند، چه؟

فرمود: «اي برادر اسدي! خداوند، بخشنده و بزرگوار و کريم است. اگر همان چيزي را که با خود (در ياد) دارد، بخواند، خدا آن پاداش را به او عطا مي کند».

386. الأمالي، صدوق - به نقل از سعد بن طريف، از امام باقر، از امام زين العابدين، از امام حسين عليهم السلام -: پيامبر خدا فرمود: «هر کس، ده آيه در هر شب بخواند، [نامش] جزو غافلان نوشته

نمي شود و هر کس پنجاه آيه بخواند، جزو ذاکران نوشته مي شود و هر کس صد آيه بخواند، جزو مطيعان نوشته مي شود و هر کس دويست آيه بخواند، جزو خاشعان نوشته مي شود و هر کس سيصد آيه بخواند، جزو رستگاران نوشته مي شود و هر کس پانصد آيه بخواند، جزو کوشندگان نوشته مي شود و هر کس هزار آيه بخواند، برايش يک قِنْطار نوشته مي شود. قنطار، پنجاه هزار مثقال طلاست و هر مثقال، 24 قيراط است که کوچک ترين قيراط، مانند کوه اُحُد و بزرگ ترينِ آنها از زمين تا آسمان است».