351. مکارم الأخلاق - از امام حسين عليه السلام -: [براي نماز حاجت،] چهار رکعت نماز با قنوت و ارکان نيکو مي خواني و در رکعت اوّل، يک مرتبه حمد و هفت مرتبه «حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکِيلُ؛ خدا ما را بس است و بهترين وکيل است» و در رکعت دوم، يک مرتبه حمد و هفت مرتبه گفته خداي متعال را مي گويي که: «مَا شَآءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ إِن تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنکَ مَالًا وَ وَلَدًا؛ آنچه خدا بخواهد، نيرويي جز به خدا نيست، اگر مي بيني که دارايي و فرزند من، کمتر از توست».

در رکعت سوم، يک مرتبه حمد و هفت مرتبه گفته خداوند [را مي گويي که] : «لَّآ إِلَهَ إِلَّآ أَنتَ سُبْحَنَکَ إِنِّي کُنتُ مِنَ الظَّلِمِينَ؛ جز تو خدايي نيست. منزّهي تو. من از ستمکاران بودم».

و در رکعت چهارم، يک مرتبه حمد و هفت مرتبه [گفته خداوند را مي گويي که:] «أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَي اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرُ بِالْعِبَادِ؛ کارم را به خدا مي سپارم. بي گمان، خداوند به بندگان بيناست».

سپس، حاجت خود را درخواست مي کني.