قال الامام الحسين عليه السلام: أَما إِنَّهُمْ لَوْ کانُوا دَعَوُا اللهَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَيِّبينَ بِصِدْقٍ مِنْ نِيَّاتِهِمْ وَ صِحَّةِ اِعْتِقادِهِمْ مِنْ قُلُوبِهِمْ أَنْ يَعْصِمَهُمْ، حَتّي لايُعانِدُوهُ بَعْدَ مُشاهَدَةِ تِلْکَ الْمُعْجِزاتِ الْباهِراتِ، لَفَعَلَ ذلِکَ بُجُودِهِ وَ کَرَمِهِ، وَلکِنَّهُمْ قَصَّروُا فَآثَروُا الْهَوَيْنا، وَ مَضَوْا مَعَ الْهَوي في طَلَبِ لَذَّاتِهِمْ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (اگر مردم به هنگام دعاکردن خدا را با نام محمّدصلي الله عليه وآله وسلم و اهل بيت پاک او، با نيّت درست، و با اعتقاد قلبي صحيحي بخوانند، که پيامبر و خاندانش را نافرماني نکنند پس از مشاهده آنهمه از معجزات و کرامات، خداوند با جود و کَرَم خود، خواسته هاي آنان را مي دهد. لکن مردم کوتاهي کردند نسبت به محمّدصلي الله عليه و آله و سلم و خاندانش عليه السلام و دنياي پست را برگزيدند، و در پي لذّت هاي برخاسته از هواي نفس حرکت کردند که دعاهاي آنان به اجابت نمي رسد.)