260. تذکرة الخواص - از امام حسين عليه السلام (خطاب به فرزدق شاعر) -: اي فَرَزدَق! اين قوم، به اطاعت از شيطان چسبيدند و اطاعت خداي رحمان را وا نهادند و فساد را در زمين، آشکار کردند و حدود الهي را باطل نمودند و شراب نوشيدند و اموال فقيران و بينوايان را از آنِ خود کردند. من، سزاوارترين کس به قيام براي ياري دين خدا و عزّت بخشيدن به آيين او و جهاد در راه او هستم تا «فرمان خدا، والاترين باشد».

261. تاريخ الطبري - به نقل از ابوعثمان نَهدي -: امام حسين عليه السلام نامه اي نگاشت و با يکي از وابستگانش به نام سليمان براي سران سپاه بصره و بزرگان آن جا، مانند مالک بن مَسمَع بکري، احنف بن قيس، مُنذر بن جارود، مسعود بن عمرو، قيس بن هيثم و عمرو بن عبيد اللَّه بن معمّر فرستاد. متن نامه واحدي که براي بزرگان [بصره] فرستاد [، چنين است] :

«امّا بعد، خداوند، محمّد صلي الله عليه وآله را بر خلقش برگزيد و با نبوّت خويش، گرامي داشت و براي رسالتش برگزيد. سپس، خدا او را به سوي خويش برگرفت، در حالي که براي بندگانش خيرخواهي کرده بود و آنچه براي آن فرستاده شده بود، ابلاغ کرد.

ما خاندان و اوليا و اوصيا و وارثان او هستيم که در ميان مردم، سزاوارترينِ مردم به جايگاه او هستيم؛ امّا قوم ما، جايگاه ما را از آنِ خود کردند و ما رضايت داديم و تفرقه را ناخوش داشتيم و سلامت [امّت] را دوست داشتيم.

ما مي دانيم که به اين حقّ جانشيني پيامبر صلي الله عليه وآله سزاوارتر از کسي هستيم که آن را به دست گرفته است.... فرستاده ام را با اين نامه به سوي شما روانه کردم. من، شما را به کتاب خدا و سنّت پيامبر صلي الله عليه وآله فرا مي خوانم که بي ترديد، سنّت، مرده و بدعت، زنده گشته است و اگر گفته ام را بشنويد و فرمانم را اطاعت کنيد، شما را به راه هدايت، رهنمون مي شوم. والسلام عليکم ورحمة اللَّه وبرکاته!».