83. الخرائج والجرائح - به نقل از جابر، از امام باقر عليه السلام -: امام حسين عليه السلام پيش از کشته شدن به يارانش فرمود: «پيامبر خدا فرمود: پسر عزيزم! تو به زودي به سوي عراق کشانده مي شوي و آن، سرزميني است که پيامبران و اوصيايِ پيامبران، آن را ديده اند و آن، سرزميني به نام عمورا است و تو در آن جا شهيد مي شوي و گروهي از همراهانت با تو به شهادت مي رسند که آنان، درد شمشيرها را حس نمي کنند.

سپس تلاوت فرمود: «گفتيم: اي آتش! بر ابراهيم، سرد و سلامت باش». آتش جنگ بر تو و بر ايشان، سرد و سلامت است.

پس مژده دهيد که به خدا سوگند، اگر ما را بکشند، بر پيامبرمان در مي آييم. سپس، آن مقدار که خدا بخواهد، درنگ مي کنم و من، نخستين فردي هستم که از قبر بيرون مي آيم و خروجم با خروجِ اميرمؤمنان و قيامِ قائم و زندگاني پيامبر خدا همراه مي شود.

سپس، سفيراني از آسمان از نزد خدا بر من فرود مي آيند که تا آن زمان، بر زمين فرود نيامده اند و جبرئيل و ميکائيل و اسرافيل عليهم السلام و افواج فرشتگان، بر من فرود مي آيند و محمّدصلي الله عليه وآله و علي عليه السلام و من و برادرم و همه کساني که خدا بر ايشان منّت نهاده است، سوار بر مَرکب هايي از مَرکب هاي خداوند، اسباني رنگارنگ از جنس نور که هيچ مخلوقي بر آنها سوار نشده، فرود مي آييم.

سپس، محمّد صلي الله عليه وآله پرچمش را برافراشته مي سازد و آن را به همراه شمشيرش به قائمِ ما مي سپارد... و برکت، از آسمان به زمين نازل مي شود تا آن جا که درخت از سنگيني بارِ ميوه اش که خدا براي آن خواسته، مي شکند و ميوه زمستان را در تابستان مي خورند و ميوه تابستان را در زمستان؛ و اين، سخن خداي متعال است: «و اگر اهل شهرها ايمان مي آوردند و پرهيزگاري پيشه مي کردند، برکاتي از آسمان و زمين برايشان مي گشوديم؛ امّا دروغ انگاشتند».

سپس، خداوند، کرامتي به پيروان ما مي بخشد که چيزي در زمين و آنچه در آن است، بر ايشان پنهان نمي ماند تا آن جا که مرد مي خواهد بداند خانواده اش چه مي کنند. پس به آنان از آنچه مي کنند، خبر مي دهد».