شيعه و شهادت
قال الامام الحسين عليه السلام: ما مِنْ شيعَتِنا إِلاَّ صِدّيقٌ شَهيدٌ. قُلْتُ أني يکون ذلک و هم يموتون علي فراشهم؟ فقال: أَما تَتْلوُ کِتابَ اللهِ «وَاَلَّذينَ آمَنُوا بِاللهِ وَ رُسُلِهِ أُوْلئِکَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ» [1] ثمَّ قال عليه السلام: لَوْ لَمْ تَکُنِ الشَّهادَةُ إِلاَّ لِمَنْ قُتِلَ بِالسَّيْفِ لَأَقَلَّ اللهُ الشُّهَداءَ.
***
امام حسين عليه السلام فرمود: (نيست از شيعيان ما جز آنکه راستگو و شهيدند.
گفتم: چگونه اين ممکن است در صورتي که بسياري از شيعيان شما در بستر خويش مي ميرند. فرمود: آيا کتاب خدا را نمي خوانيد که فرمود، «آنانکه بخدا و پيامبرش ايمان آوردند، آنان از راستگويان و از شهيدانند نزد پروردگار «يعني لازم نيست فقط کشته شمشير را شهيد بناميم» سپس فرمود: اگر شهيد تنها به کشته شمشير اطلاق مي شد، تعداد شهداء بسيار اندک بود.) [2] .
***
[1] سوره حديد آيه 19.
[2] دعوات راوندي ص242 حديث 681، بحار الأنوار ج82 ص173 حديث 6 و ج67 ص53.