از امام سجاد عليه السلام روايت شده که فرمود: در روز عاشورا چون جنگ شدت گرفت و کار بر حسين بن علي عليهماالسلام سخت شد، بعضي از ياران آن حضرت متوجه گرديدند که تعدادي از اصحاب و ياران امام در اثر شدت جنگ و با مشاهده ابدان قطعه قطعه شده دوستانشان و رسيدن نوبت شهادت شان، رنگشان متغير و لرزه بر اندامشان مستولي گرديده است، ولي خود امام و تعدادي از خواص يارانش برخلاف گروه اول، هرچه فشار بيشتر و فاصله آنان به شهادت نزديکتر مي شد، رنگ آن حضرت سرخ مي گرديد و از آرامش و سکون خاطر بيشتري برخوردار مي گردند.

يکي از اصحاب که از اين منظره جالب و شهامت فوق العاده متعجب شده بود به ديگري گفت: به او بنگريد که از مرگ هراسي ندارد، امام عليه السلام به آنان فرمود:

اي بزرگ زادگان صبر و شکيبائي به خرج دهيد، که مرگ جز يک پل نيست که شما را از سختي و رنج عبور داده به بهشت پهناور و نعمتهاي هميشگي آن مي رساند، چه کسي است که نخواهد از يک زندان به قصري انتقال يابد و همين براي دشمنان شما مانند آن است که از کاخي به زندان و شکنجه گاه منتقل گردد.

پدرم از پيامبر براي من نقل نمود که مي فرمود: دنيا براي مؤمن همانند زندان و براي کافر همانند بهشت است، مرگ پلي است که اين گروه مؤمن را به بهشتشان و آن گروه کافر را به جهنمشان مي رساند، نه دروغ شنيده ام و نه دروغ مي گويم.