(روز عاشورا وقتي کار مبارزه و جهاد سخت شد و عرصه بر خاندان عصمت و طهارت تنگ گرديد، همراهان به حضرت نگاه کردند؛ ديدند او برخلاف آنان است؛ زيرا آنان هر چه کار سخت تر مي گشت، رنگ چهره هايشان عوض مي شد و بدن ها گويي مي لرزيد و قلبشان ترسان مي شد؛ ولي حضرت رنگ چهره شان مي درخشيد و اعضا و جوارحشان آرام و قلبشان مطمئن بود. بعضي ياران به يکديگر مي گفتند: به حضرت نگاه کنيد که هيچ هراسي گويي از مرگ ندارند و به آن اعتنايي نمي کند.

در اين لحظه حضرت فرمودند:)

بزرگواران صبور باشيد؛ مرگ جز پلي بيش نيست که شما را از سختي ها به بهشت و نعمت هاي دائمي آن مي رساند. کدام يک از شما اکراه دارد که از زنداني به قصر و کاخ مجللي منتقل شود؛ ولي براي دشمنان شما، مرگ، پل انتقال از قصر، به زندان و عذاب است. همانا پدرم از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم براي من نقل فرمود که دنيا زندان مؤمن و بهشت کافر است و مرگ پلي است براي ياران من به سوي بهشت و براي دشمنان خدا به سوي جهنم، نه من مطلب ناروايي گفتم و نه به من چنين گفته شده است.