در طليعه مخالفان بيعت يزيد، حضرت امام حسين عليه السلام بود که يزيد را حقير مي شمرد و خويهاي نکوهيده اش را نمي پسنديد و او را به صاحب شراب و شکار، توصيف نمود و اينکه او به طاعت شيطان در آمده، طاعت رحمان را ترک نموده، فساد را ظاهر ساخته، حدود را تعطيل نموده، غنايم را



[ صفحه 272]



به خود اختصاص داده، حرام خدا را حلال و حلال او را حرام گردانيده است. [1] اگر او اين گونه فرومايه باشد، چگونه با وي بيعت کند و او را حاکم بر مسلمين بشناسد؟ هنگامي که وليد او را به بيعت يزيد، فراخواند، امام به وي فرمود:

«اي امير! ما اهل بيت نبوت و معدن رسالت و محل رفت و آمد فرشتگان هستيم. خداوند با ما آغاز نمود و به ما پايان مي بخشد، يزيد، مردي فاسق و شرابخوار و کشنده جانهاي محترم و آشکار کننده فسق است، شخصي مانند من با شخصي چون او بيعت نمي کند».

همه افراد خاندان نبوي، به پيروي از رهبر بزرگشان، بيعت يزيد را نپذيرفتند و از امام دور نشدند.