مختار، به اجراي حکم اعدام در مورد هر کسي شتافت که در کشتن ريحانه ي رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله مشارکت داشت؛ زيرا مي کوشيد تا از آنان انتقام گيرد و زمين را از آن پليدان، پاک گرداند، به طوري که- بنا به گفته ي طبري- در يک روز، دويست و هشتاد نفر را کشت و کسي از فرماندهان و رهبران آنان موفق به فرار نشدند. وي، جنايتکار خبيث، «عبيداللَّه ابن زياد»، «عمر بن سعد» و پسرش «حفص» را به قتل رساند و «شمر بن ذي الجوشن» را به هلاکت رساند و لاشه اش را براي سگها افکند. همچنين، «قيس بن اشعث»، «حصين بن نمير»، «شبث بن ربعي» و ديگران را کشت. [1] .

خداوند، دعاي امام بزرگوار را در مورد آن آدمکشان جنايتکار، اجابت فرمود و آنان را به کشتني در مقابل کشتن، هلاک کرد، و جام تلخي را به آنان نوشاند و به شديدترين صورت، از آنها انتقام گرفت، راست گفت خداي تعالي آنجا که مي فرمايد: «هرگاه پروردگارت بخواهد (مردم) سرزمينهاي ستمگر را بگيرد، اين گونه مي گيرد که گرفتن او دردناک و شديد است». [2] .



[ صفحه 546]



«زهري» مي گويد: از قاتلان حسين عليه السلام کسي باقي نماند مگر اينکه در دنيا کيفر شد، يا به کشتن، کورشدن، روسياهي و يا زوال ملک در مدتي ناچيز». [3] .

عذاب، در دنيا بر آنان محقق گشت و آنان در آتش جهنم جاويدانند که نه عذاب از آنان تخفيف داده و نه به آنها مهلت داده مي شود.

در اينجا سخن از قيام مختار پايان مي يابد که برجسته ترين و اصيل ترين قيامها در اسلام مي باشد؛ زيرا هدفش، گرفتن انتقام عترت پاک بود که بنا به فرموده ي پيامبر صلي الله عليه و آله همتاي قرآن کريم هستند. و نيز هدفش گسترانيدن مساوات و عدالت اجتماعي ميان مردم بود.

درود و رضوان خداوند بر مختار باد، روزي که به دنيا آمد، روزي که به شهادت رسيد و روزي که باز زنده برانگيخته خواهد شد.