ابن سعد، در درون خود، هيچ خوي شرافتمندانه اي را به همراه نداشت؛ زيرا در وجدان همچون سنگش، هيچگونه کورسويي از کرامت، شرف و بلند منشي ديده نمي شد، بعضي از نشانه هاي ذاتي او بدين شرح مي باشند: