مسلم، آنگاه که آن تعداد فراوان از مردم کوفه باوي بيعت کردند، ايمان و اعتقاد بيشتري نسبت به موفقيت دعوت پيدا نمود، پس نامه اي به امام نوشت و آن حضرت را براي آمدن به سوي آنان تشويق کرد. وي اين نامه را بيست و چند شب پيش از شهادتش نوشت [1] که متن آن چنين است:

«اما بعد: پيشقراول کاروان به اهل خود، دروغ نمي گويد، از اهل کوفه



[ صفحه 442]



هيجده هزار نفر با من بيعت کرده اند [2] هنگامي که نامه ام به تو رسيد، تعجيل کن که مردم، همگي همراه تو هستند و نسبت به خاندان معاويه نظر مثبت و علاقه اي ندارند» [3] .

مسلم، اين نامه را نوشت؛ زيرا هيچگونه مقاومتي را در برابر دعوت خويش نديد، بلکه اتفاقي فراگير بر بيعت امام و علاقه اي $وافر براي ديدن آن حضرت، مشاهده کرد.

نامه را جمعي از اهل کوفه که در رأس آنان، قهرمان بزرگ، «عابس شاکري» بود، دريافت نمودند. اين هيأت به مکه وارد شد و نامه را به امام تحويل داده، به آن حضرت براي رفتن به کوفه اصرار کردند و اتفاق مردم را بر بيعتش احترام فراواني را که مسلم از آنان ديده بود، بازگفتند. در آن هنگام امام براي سفر به کوفه آماده گرديد.