رسول اکرم صلي الله عليه و آله، به نوبه خود، به تربيت سبط و ريحانه خود اقدام فرمود و فيض کرامتها و فضايلش را به او ارزاني داشت و وي را با ارزشها و اصول خويش پرورش داد تا مثالي از آن حضرت باشد.

راويان مي گويند: آن حضرت، وي را بسيار مورد توجه و عنايت خويش قرار مي داد و در بيشتر اوقات اورا به همراه خود داشت و عطر معرفت و پاکي خود را به مشامش مي رساند و کارهاي نيکو و مکارم اخلاقش را براي وي ترسيم مي کرد. و هنگام صباوت، سوره توحيد را به او آموخت [1] .

اتفاق افتاد که مقداري خرما به عنوان صدقه نزد پيامبر آوردند و حسين



[ صفحه 55]



يک دانه از آن خرمارا در دهان گذاشت اما پيامبر صلي الله عليه و آله آن را از دهان وي بيرون آورد و به او گفت: «صدقه براي ما حلال نيست» [2] .

در اينجا حضرت، وي را عادت مي دهد که از سنين خردسالي، مناعت طبع داشته باشد و آنچه را که برايش حلال نيست، تناول ننمايد و طبيعي است که دور کردن کودک از خوردن غذاهاي شبهه آميز يا حرام، برحسب آنچه تحقيقات پزشکي جديد بر آن دلالت دارد، اثر ذاتي خود را در رفتار طفل و رشد قواي ادراکي وي دارد؛ زيرا تناول غذاهاي حرام به وسيله کودک سبب مي شود که فعاليتهاي رفتاري وي متوقف شود و در دل او سرشتهاي شرورانه همچون سنگدلي، تعدي و حمله تندروانه به ديگران را مي کارد و اسلام با توجهي عميق اين جنبه ها را در نظر داشته و لذا دور کردن کودک از تناول غذاي حرام را لازم دانسته است [3] .

و دور نگهداشتن پيامبر صلي الله عليه و آله سبطش حسين را از خوردن خرماي صدقه - که براي اهل بيت عليهم السلام جايز نيست - به کارگيري اين شيوه تربيتي شايسته مي باشد... و ما موارد بيشتري از نمونه هاي تربيت پيامبر صلي الله عليه و آله در مورد آن حضرت را ضمن نقل احاديث وارده از پيامبر در مورد وي، بيان خواهيم کرد.