امام عليه السلام مجموعه بزرگي از خطبه هاي برجسته داشته که صلابت حق و قدرت اراده و عظمت تصميم بر جهاد در راه خدا در آنها نمايان گشته است.

امام آنهارا در زماني ايراد فرمود که آسمان از ابرهاي مشکلات سياسي، تيره و تار بود. امام در اين خطبه ها سياست حکومت اموي را محکوم کرد و مسلمين را براي قيام بر ضد آن فراخواند. و ما بعضي از آنهارا در جاهاي مخصوصشان بيان خواهيم کرد و در اينجا يکي از آن خطبه هارا ذکر مي کنيم:

آن حضرت عليه السلام از منبر بالا رفت و خدارا ستايش نمود و ثناگفت و پس از آن بر حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله درود فرستاد. پس شنيد مردي را که مي گفت: اين کيست که خطبه مي خواند؟ امام عليه السلام به وي پاسخ داد:



[ صفحه 199]



«ما حزب پيروز خدا و عترت نزديک رسول اللَّه صلي الله عليه و آله و اهل بيت پاک او و يکي از ثقلين هستيم که رسول خدا صلي الله عليه و آله مارا دوّم بعد از کتاب خداي تبارک و تعالي قرار داد که تفصيل هر چيزي در آن است و باطل از پيش رو و پشت سر به سوي آن نمي آيد و در تفسير آن به ما اعتماد مي شود و تأويل آن مارا کند نمي سازد بلکه حقايقش را پيروي مي کنيم. پس، مارا اطاعت کنيد که اطاعت ما واجب شده؛ زيرا به اطاعت خدا و پيامبرش قرين گشته است. خداي عز و جل فرمود: اطاعت کنيد خدا را و اطاعت کنيد پيامبر و اولي الامر خودتان را پس اگر در چيزي نزاع کرديد، آن را به خدا و رسول بازگردانيد».

و فرمود: «واگر آن را به پيامبر و اولي الامر باز مي گرداندند، آنان که آن را در مي يافتند از ميان آنان، آن را متوجه مي شدند و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نمي بود، جز اندکي، شيطان را پيروي مي کرديد». و من شما را برحذر مي سازم که به فرياد شيطان گوش دهيد؛ چون آن دشمن آشکار شماست، آنگاه همچون يارانش مي شويد که به آنها گفت: «امروز کسي از مردم شمارا شکست نمي دهد و من پناه دهنده شما هستم. پس آن وقت که دو گروه روبه روي هم گشتند، پاي به فرار گذاشت و گفت: من از شما بيزارم» آنگاه از شمشيرها ضربه ها و از نيزه ها زدنها و از گرزها نابوديها و از تيرها هدفها خواهيد يافت و سپس از کسي ايمانش پذيرفته نمي شود هرگاه قبلاً ايمان نياورده و با ايمان خود نيکي انجام نداده باشد..» [1] .

اين خطاب، مالامال از دعوت به تمسک به عترت رسول خدا صلي الله عليه و آله و لزوم اطاعت و پيروي از آنان است و مردم را از تبليغات گمراه کننده اي که دستگاههاي



[ صفحه 200]



تبليغاتي اموي پراکنده مي ساخت، برحذر نمود؛ زيرا مردم را به دور شدن از اهل بيت عليهم السلام - که سرچشمه آگاهي و نور در زمين بودند - فرا مي خواندند.