رجوع به امام حسين در فتوا
امام حسين عليه السلام از مراجع فتوا در جهان اسلام بود و بزرگان صحابه در مسائل دين به آن حضرت رجوع مي کردند، از جمله کساني که از آن حضرت استفتا نمودند، عبداللَّه بن زبير بود که از ايشان استفتا نمود و گفت: «يا ابا عبداللَّه! چه مي گويي در مورد رهايي اسير، به عهده چه کسي است؟».
امام عليه السلام به وي پاسخ داد: «برعهده کساني است که به آنهاکمک کرده و يا در کنار آنان جنگيده باشد...».
بار دوّم از او پرسيد: «يا ابا عبداللَّه! چه وقت بخشيدن به کودک واجب مي شود؟».
حضرت عليه السلام به وي پاسخ داد: «هر وقت (پس از تولد) گريه کرد، بخشيدن و روزي دادن به وي واجب مي شود».
بار سوّم از آن حضرت در مورد ايستاده نوشيدن پرسيد و امام دستور داد تا ماده شتري از آن او را بياورند و بدوشند، پس آن حضرت، ايستاده از آن نوشيد و به وي داد [1] .
«ابن القيم جوزي» گفته است: «ديگر باقيماندگان از صحابه از اهل فتوا عبارت بودند از ابو الدرداء، ابو عبيده جراح، حسن و حسين [2] .».
مسلمين در مسائل حلال و حرام به آن حضرت مراجعه مي کردند و احکام اسلام و آداب شريعت را از او مي گرفتند، همچنانکه به پدرش مراجعه
[ صفحه 164]
مي نمودند.
پاورقي
[1] الاستيعاب 398:1.
[2] الاعلام 12:1.