ابن زياد، فرمان حکومت ري [1] و حدود «دستبي» و «ديلم» [2] را به نام «ابن سعد» نوشته بود.

سپس از او خواست تا به جنگ حضرت حسين عليه السلام برود، ابن سعد عذر



[ صفحه 134]



خواست، ولي ابن زياد وي را تهديد نمود که حکومت ري را از او پس مي گيرد.ابن سعد، يک شب از او مهلت خواست تا در مورد آن بينديشد، او به وي مهلت داد.

ابن سعد، به خانه ي خود رفت و شب را بيدار ماند و در آن کار مي انديشيد که آيا به جنگ با ريحانه ي رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله اقدام کند که در قتل او، عذاب هميشگي و رسوايي جاويدان خواهد يافت و يا اينکه از اين امر عذر بخواهد،در آن صورت، حکومت ري را از دست مي دهد که براي وي زندگي سرشار از مال و منال فراهم مي آورد؟ خانواده اش صداي او را شنيدند که مي گفت:



ااترک ملک الري والري بغيتي

ام ارجع مأثوماً بقتل حسين [3] .



و في قتله النار التي ليس دونها

حجاب و ملک الري قرّة عيني



«آيا حکومت ري را از دست بدهم در حالي که ري خواسته ي من است، يا اينکه با کشتن حسين، گناهکار بازگردم».

«در کشتن او آتشي است که در برابر آن مانعي نباشد و از آن طرف، حکومت ري، نور چشم من است».