نسبت حضرت زکريا در قرآن معلوم نيست و در تورات هم ديده نشده. کتابي در ميان نصارا باقي مانده است که در آن مي نويسد زکريا بن برخيا معاصر داريوش بود.

حضرت زکريا از پيغمبران عظام بني اسرائيل بود که نسبتش به حضرت داوود مي رسد و او زکرياي سوم است که در ميان بني اسرائيل پيغمبري يافته. زکريا رئيس خدمه ي بيت المقدس و احبار بود و آن اسرائيل را به شريعت حضرت موسي دعوت مي کرد.

از حضرت ولي عصر روحي له الفداه مروي است که: زکريا عليه السلام از حضرت باري تعالي درخواست نمود که اسماء خمسه ي طاهره را به او تعليم نمايد، پس جبرئيل بر او نازل گرديد و او را تعليم نمود، هر گاه زکريا اسم محمد، علي و فاطمه و حسن عليه السلام را ذکر مي کرد غم و اندوهش برطرف مي شد، اما همان که اسم حسين عليه السلام را ذکر مي کرد گريه در گلويش گير مي کرد و دلش به طپش مي آمد، پس عرض کرد: پروردگارا، چه مي شود وقتي که نام آن چهار بزرگوار را ذکر مي نمايم از غم و اندوه رها شوم و چون حسين عليه السلام را ياد مي کنم اشکم مي ريزد و دلم مي سوزد؟ آن گاه خداوند کيفيت شهادت امام حسين عليه السلام را براي زکريا بازگو نمود. چون زکريا عليه السلام اين واقعه را شنيد سه روز از مسجد بيرون نيامد و از مردم دوري نمود و پيوسته گريه و ناله مي کرد، پس عرض کرد: خداوندا، فرزندي به من عنايت نما که چشم من به او روشن گردد و محبت او را در دلم زياد گردان، آن گاه مرا به مصيبت او مبتلا گردان (تا مصيبت من موافق مصيبت خاتم انبيا باشد).