هيچ حادثه اي به جاودانگي و ماندگاري «کربلا» نمي رسد و در اين حد، در ذهنها و زندگيها زنده نيست و اينگونه فراگير زمانها و مکانها و انسانها نگشته است و موج آن مثل عاشورا هميشه متلاطم نمانده است.رمز آن در چند مساله نهفته است، از جمله:

1-خدايي بودن آن: حرکت حسين «ع »، جهاد و شهادتش، انگيزه و محرکش همه و همه براي خدا بود و هر چه که «لله » باشد، رنگ جاودانه مي گيرد.نور خدا خاموشي ندارد و جهاد براي حق، همواره امتداد مي يابد.



پايان زندگاني هر کس به مرگ اوست

جز مرد حق که مرگ وي، آغاز دفتر است



قيام براي خدا فراموش نمي شود و نورش خاموش نمي گردد، چونکه رنگش خدايي و نورش الهي است.



دشمنت کشت ولي نور تو خاموش نگشت

آري آن نور که فاني نشود، نور خداست



2-افشاگريهاي اسراي اهل بيت: هر انقلابي، يک بازو مي خواهد و يک زبان، خون و پيام، عمل و تبليغات.خطابه هاي زينب و سجاد «عليهما السلام » و سخنان بازماندگان کربلا در دوران اسارت، نقش مهمي در افشاگري چهره دشمن و خنثي کردن تبليغات دروغين امويان و آگاهي مردم از ماهيت قيام و شخصيت سيد الشهدا و شهيدان عاشورا داشت و سبب شد امويان نتوانند پرده بر جنايات خويش بکشند و آن حادثه را از يادها ببرند.

3-احياگريهاي «ذکر»: در تعليمات ائمه، تاکيد فراوان شده که براي امام حسين «ع » و شهداي کربلا گريه کنند، نوحه بخوانند، شعر بسرايند، عزاداري کنند.زيارت روند، برتربت امام حسين سجده کنند.اينها همه سبب شده که مکتب عاشورا و حادثه کربلا و مظلوميت امام حسين «ع » و شهداي کربلا، بصورت زنده و جاويد و فراگير باقي بماند. نقش «ياد»، «بکاء»، «زيارت »، «شعر» و «مرثيه » در جاودانه ساختن عاشورا مهم است. [1] -4-کيفيت حادثه: نفس حوادث عاشورا و اوج فداکاريها و اخلاص ياران امام و اوج خشونت و بي رحمي سپاه کوفه نسبت به سيد الشهدا و غربت و مظلوميت و عطش در اوج خود، همه و همه اين حادثه بي نظير را ماندگار ساخته است.