نام طايفه اي که نزديک کربلا ساکن بودند و فرداي عاشورا، پس از رفتن سپاه عمر سعد، عده اي از آنان براي دفن اجساد مطهر شهداي اهل بيت به کربلا آمدند [1] و چون اجساد را نمي شناختند، متحير بودند.در آن هنگام، حضرت سجاد «ع » آمد و پيکر اهل بيت و اصحاب را يک به يک به آنان شناساند و آنان در دفن شهدا، حضرت را ياري کردند و براي خويش، افتخار آفريدند.در «دايرة المعارف تشيع » آمده است:

«بني اسد، نام تيره اي از قبايل عرب، از فرزندان اسد بن خزيمه بن مدرکه... اين قبيله توفيق و افتخار دفن پيکر مطهر حضرت سيد الشهدا و انصار آن حضرت را پس از واقعه کربلا در سال 61 ق.داشتند.جمعي از اصحاب، علما، شعرا و زعماي اماميه از اين قبيله برخاسته اند.برخي از همسران پيامبر اکرم «ص » نيز از همين قبيله بوده اند.اين قبيله درسال 19 هجري از بلاد حجاز به عراق رفته، در کوفه و غاضريه از نواحي کربلا سکونت کردند.از قبايل سلحشور عرب محسوب مي گردند.هنگام بناي کوفه، اين قبيله محله خاصي را در جنوب مسجد کوفه به خويش اختصاص دادند.در سال 36 هجري در جنگ جمل، با علي «ع » بيعت کردند و در کنار آن حضرت جنگيدند.در قيام عاشورا در سال 61به سه دسته تقسيم شدند: موافق با حضرت و مخالف و بي طرف.حبيب بن مظاهر، انس بن حرث، مسلم بن عوسجه، قيس بن مسهر، موقع بن ثمامه و عمرو بن خالد صيداوي از سران موافق بودند و حرملة بن کاهل اسدي، قاتل طفل شير خوار، از سران مخالف بود. گروهي از دسته سوم (بي طرفها) پس از شهادت حسين، زنانشان بر ميدان جنگ گذر کرده و اجساد را ديدند و تحت تاثير قرار گرفتند و به سرزمين خود رفته، مردان را جهت دفن اجساد، خبر کردند.ابتدا زنان بيل و کلنگ به دست گرفته به طرف کربلا روان شدند.پس از مدتي وجدان مردان بني اسد بيدار گشت و به خود آمدند و به دنبال زنان راه افتاده به دفن اجساد امام و يارانش پرداختند.اين فداکاري سبب شهرت آنان شد و از آن پس شيعيان به نظر احترام و محبت به قبيله بني اسد مي نگرند». [2] .