شيخ خليل حسين بن علي مغنيه، به سال 1318 ه. ق در قريه ي «طيردبا» از قراي شهر صور در لبنان متولد شد و به سال 1378 ه. ق در صيدا وفات يافت. او را در زادگاهش دفن کردند. شيخ خليل علوم ابتدايي را نزد پدرش شيخ حسين و ديگر علما و مدرسين شهر خود فراگرفت و حدود پانزده سال در نجف اشرف به تحصيل پرداخت تا اجازه ي اجتهاد گرفت و سپس به قريه ي خود بازگشته و به هدايت مردم و تعليم و قضاوت پرداخت.

اين عالم رباني در رثاي شهيدان نينوا و در تجليل از مقام شامخ امام حسين عليه السلام اشعار پرسوز و گدازي دارد که نمونه اي از آن در پيش مي آيد:



سل کربلا عما لقوا من کربة

فيها و من خطب قطيع مفجع



عميت قلوب امية فتجمعت

لقتال آل الله أي تجمع



هاجت بها احقادها فتذرعت

للأخذ بالثارات أي تذرع



ثارات أصنام لها قد نکست

فهوت محطمة لأسفل موضع



الله کيف الأرض لم تخسف بهم

غضبا و کيف الکون لم يتضعضع



از کربلا بپرس که آنها چه رنج و مصيبت بزرگ و حزن انگيزي در آنجا يافتند.

دلهاي بني اميه کور شد و براي کشتن خانواده ي پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم گرد آمدند. چه تجمعي بود!

کينه هاي دروني آنها سر بر آورد و براي خونخواهي به دنبال بهانه بودند و چه بهانه اي داشتند!

خونخواهي به خاطر اين که بتهاي آنها شکسته شد و به پستي گراييد.

خدايا چگونه است که زمين آنها را فرو نبرده و آسمان به خاطر وجود آنها


نلرزيده است؟