او برخي رويدادها را از «عبدالله بن شريک» و او نيز از امام چهارم روايت مي کند. «حارث» را در رديف ياران دو امام نور، حضرت سجاد و امام باقر: شمرده اند.

«ذهبي» نام او را آورده و به نقل از «ابواحمد زبيري» مي گويد: او رجعت را باور داشت. «يحيي بن معين» او را فردي مورد اعتماد شمرده و «ابن عدي» او را از شيعيان پر شور ناميده است... «ذهبي» در بيوگرافي «نفيع بن حارث» ضمن نقل روايتي از او مي گويد: نامبرده راستگو اما پيرو مذهب اهل بيت بود.

روايت مورد اشاره اين است که «نفيع» به نقل از نامبرده و او از «عمران بن حصين» آورده است که: من در محضر پيشواي گرانقدر توحيد بودم و اميرمؤمنان نيز در کنارش بود که آن حضرت اين آيه شريفه را خواند: «امن يجيب المضطر اذا دعاه و يکشف السوء و يجعلکم خلفاء الارض» و علي عليه السلام از شنيدن آن بر خود لرزيد. پيامبر بر شانه ي او زد و فرمود: «و لا يحبک الا مؤمن و لا يبغضک الا منافق الي يوم القيامة».

از او در تاريخ طبري ده گزارش موجود است که همه را از «ابومخنف» و وي نيز از نامبرده روايت کرده است.

«شيخ طوسي» او را از ياران اميرمؤمنان شمرده است.