از خصلتهاي مردم کوفه شمرده شده است که هم با علي بن ابي طالب «ع » بي وفايي نشان دادند، هم با امام مجتبي «ع »، هم با مسلم بن عقيل و هم با سيد الشهدا بيعت کردند و پيمان شکستند.نامه دعوت نوشتند و تيغ کشيدند.اين خصلت کوفيانه در ذهن ديگران مانده بود. هنگامي که امام حسين «ع » تصميم گرفت به کوفه رود، افراد متعددي او را برحذر مي داشتند و بي وفايي اهل کوفه را يادآور مي شدند.خود امام حسين «ع » نيزروز عاشورا به اين عهد شکني و بي وفايي آنان اشاره کرد و فرمود: «واي بر شما اي کوفيان!

زشت باد کارتان!ما را به ياري فراخوانديد، چون نزد شما آمديم و ندايتان را پاسخ گفتيم، همان شمشيرها را که با ما هم قسم بود، به روي ما کشيديد... «يا اهل الکوفة!قبحا لکم وترحا، بؤسا لکم و تعسا، استصرختمونا والهين...» [1] ، «کوفي » در خاطره مردم همرديف با «بي وفا» بود. حضرت زينب نيز در خطبه اش در کوفه، به کوفيان چنين خطاب کرد: «يااهل الکوفة!يا اهل الختل و الغدر» که اشاره به همان ريا، تزوير، نفاق و بي وفايي آن مردم بود.اين ذهنيت، همچنان باقي است.از شعارهاي مردم ايران پس از پيروزي انقلاب اسلامي و در ايام جنگ تحميلي، در حمايت از رهبري اين بود که «ما اهل کوفه نيستيم، امام تنها بماند»، «ما اهل کوفه نيستيم، علي تنها بماند.».