فرزندان هاشم بن عبد مناف، جد اعلاي رسول خدا، و اهل بيت پيامبر، به همين جهت «بني هاشم» گفته مي شود. هاشم و اجدادش در ميان عرب، مشهور به نجابت و مرود احترام بودند و رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم از اين دودمان بود. امام حسين عليه السلام نيز در يکي از رجزهاي خويش در روز عاشورا، به اين نسب شريف اشاره کرده و به آن افتخار مي کند:



انا ابن علي الخير، من آل هاشم

کفاني بهذا مفخرا حين افخر



بني اميه، از آغاز با بني هاشم مخالفت و دشمني داشتند و اين بغض و عداوت در دوران ائمه نيز ادامه داشت. يزيد، چون حسين عليه السلام را به شهادت رسانيد و اهل بيت او را به اسارت گرفت، در مجلس جشن، با چوب خيزران بر لبهاي حسين عليه السلام مي زد و اين اشعار را مي خواند:



لعبت هاشم بالملک فلا

خبر جاء و لا حي نزل



«بني هاشم با ملک و سلطنت بازي کردند، نه خبري آمد و نه وحيي نازل شده».

وقتي امام حسين عليه السلام تصميم گرفت از مدينه خارج شود، در جمع بني هاشم کاغذي خواست، فورا آوردند، امام بر آن کاغذ چنين نگاشت: «به نام خداوند بخشنده ي مهربان، اين نامه از حسين بن علي بن ابي طالب براي بني هاشم نوشته مي شود، همانا هر کس از شما در اين راه به من ملحق شود کشته خواهد شد، و هر کس با من نباشد به پيروزي نخواهد رسيد.»