ابراهيم بغدادي
سيد ابراهيم بن سيد محمد بن سيد علي حسني بغدادي، پدر سيد حيدر بوده است. آل حيدر از خانواده هاي مشهور در کاظميه و بغداد از نسل او هستند. سيد ابراهيم به سال 1227 ه. ق وفات يافته. او شاگرد سيد مهدي بحر العلوم بوده است. اشعاري از او درباره ي واقعه ي عاشورا بجاي مانده است:
لهفي لتلک الرؤوس يرفعها
علي رؤوس الرماح اوضعها
لهفي لتلک الجسوم عارية
و ذاريات الصبا تلفعها
لهفي لتلک الصدور توطأ بالخي
ل و منها العلوم اجمعها
لهفي لتلک الاسود قد ظفرت
بها کلاب الشقا و اضبعها
لهفي لتلک الغصون ذاوية
و من أصول التقي تفرعها
براي سرهايي که پست ترين افراد، آنها را بر سر نيزه ها افراشته اند، دلم مي سوزد.
براي بدن هاي برهنه اي که بادهاي شني و گرم آنها را مي سوزاند، دلم مي سوزد.
براي سينه هايي که اسبها بر آنها گام مي نهند و همه ي علوم دنيا در آنها جمع است، دلم مي سوزد.
براي شيرهايي که به دست سگهاي هار و شغال ها افتادند، دلم مي سوزد.
براي شاخه هاي پژمرده اي که از اصل پاکي و طهارت روييده اند، دلم مي سوزد.