بازگشت

بشر بن عمرو حضرمي


او همان «بشير بن عمرو» و يا «بشر بن عمرو» مي باشد. بشر بن عمرو بن الاحدوث الحضرمي، يمني الاصل بوده و حضرمي قبيله اي از قحطانيه «حضر موت» يمن است و بعضي ها او را از قبيله کنده مي دانند. بشر از تابعين محسوب شده و پسراني داشته که به جنگاوري


معروف بوده اند.

نامش در زيارت ناحيه آمده است. او يکي از دو مردي بود که پيش از شهادت جوانان بني هاشم، از ياران حسين عليه السلام باقي مانده بودند. انساني پايدار، بصير و باوفا بود. در کربلا خود را به کاروان حسين عليه السلام ملحق ساخت. در همان دوران، فرزندش در شهر ري اسير بود. با آن که امام، بيعت خود را از او برداشت، ولي حاضر نشد از ياري امام عليه السلام دست بردارد.

وقتي که امام حسين عليه السلام به بشر به خاطر اسارت پسرش اجازه ترک کربلا را دادند، ايشان عرض کرد:

«اکلتني السباع حيا ان فارقتک و اسأل عنک الرکبان و اخذلک مع قلة الاعوان لا يکون هذا ابدا».

«درندگان مرا زنده زنده بخورند، اگر تو را رها سازم! و بروم و از تو (براي رفتن) مرکبي بخواهم، با کمي ياران تنهايت گذاشته و خود آسوده خاطر بازگردم! هرگز چنين نخواهد شد.»

«بشر بن عمرو» و «سويد بن عمرو» آخرين شهداي غير بني هاشم هستند.

بلاذري اين رجز را به بشر بن عمرو نسبت داده است:



اليوم يا نفس الاقي الرحمان

و اليوم تجزين بکل احسان



لا تجزعي فکل شي قد فان

و الصبر احظي لک عند الديان



«اي نفس امروز خداي رحمان را ملاقات مي کني و به پاداشهاي زيادي جزا داده مي شوي.

اي نفس بي تابي نکن هر چيزي فاني هست - و صبر کردن نزد خداي تعالي بهتر و ثواب زيادي دارد».

بشر بعد از جهاد سختي در روز عاشورا به شهادت رسيد. قبر او در بقعه ي دسته جمعي شهداي کربلا، در پايين پاي سيدالشهداء قرار دارد.

نام او در زيارت رجبيه بدين گونه آمده است: «السلام علي بشر بن عمرو الحضرمي».