وي دختر «عبد» و همسر عبدالله بن عمير کلبي از طايفه «بني عليم » بود.چون شوهرش تصميم گرفت از کوفه به ياري حسين «ع » بيرون آيد، ام وهب نيز اصرار کرد تا او را هم باخود ببرد.شبانه به ياران حسين «ع » در کربلا پيوستند.روز عاشورا وقتي شوهرش عبدالله بن عمير به ميدان رفت، او نيز چوبي به دست گرفت و به ميدان شتافت ولي امام حسين «ع » مانع او شد و فرمود: بر زنان جهاد نيست.اما پس از شهادت شوهرش به بالين او رفت و صورت او را پاک مي کرد که شمر، غلامي را سراغ او فرستاد.آن غلام، با گرزي بر سر آن زن کوبيد و او را شهيد کرد. [1] .