(از قبيله بني کلب و يا از بني کلاب است چون لقب کلب را گاه منسوب به بني کلاب نيز بکار برده اند.) وهب بن عبدالله بن جناب از نياکان و پاکان و ابرار و اخيار و از غلامان عترت طاهرين و از شهداي کربلاي حسيني است. بر حسب تصريح برخي از صاحبان مقاتل - مادر و همسرش نيز در کربلا با او بودند - مادر در تحريص و تشويق فرزندش به ياري ابي عبدالله و قتال با دشمن و لشکريان عمر سعد مي کشيد - امام همسرش به شوهر اظهار مي داشت با کشته شدنت من تنها و بي سرپرست مي شوم ولي وهب همسر را تسکين مي نمود و مي گفت به تنهايي امام بنگر و اصحاب و ياران را تماشا کن که با داشتن زن و فرزند چگونه در راه خدا و نصرت امام حسين عليه السلام جان فدا مي کنند. آنگاه به ميدان رفت و با رجزهاي خود به مادر اطمينان مي داد در ياري ابي عبدالله ذره اي کوتاهي نخواهد داشت. از رجزهاي اوست:



اني زعيم لک ام وهب

بالطعن فيهم تارة و الضرب






ضرب غلام مؤمن بالرب

حتي يذيق القوم مر الحرب



«اي مادر: مطمئن باش گاه با نيزه و گاه با شمشير دمار از روزگار دشمن درخواهم آورد - تلخي جنگ را در کام اين قوم به گونه يک جوان مؤمن بالله خواهم ريخت».

و بالاخره پس از نبرد سخت با دشمن به شهادت رسيد.