از ابعاد غير مادي و غير بشري شهادت امام حسين «ع »، گريه و نوحه و مرثيه خواني فرشتگان و اجنه بر آن حضرت است.رواياتي در اين باره نقل شده و کساني هم مدعي بوده اند که شعرها و نوحه هاي جن را به ياد عاشورا شنيده و گريسته اند، همچون مسور بن مخرمه. [1] نوحه هايي از قبيل اين که:



ايها القاتلون جهلا حسينا

ابشروا بالعذاب و التنکيل



يا اين شعر:



ايا عين جودي و لا تجمدي

و جودي علي الهالک السيد



فبالطف امسي صريعا فقد

رزئنا الغداة بامر بدي



و امثال اينگونه مراثي که در کتب مقتل و روايات آمده است. [2] شهيد مطهري در اين باره مي گويد: «در «قمقام زخار»، قسمت زيادي از مراثي جني ها را بصورت شعر نقل کرده است.بعيد نيست که اين اشعار سراسر انتقاد و حنين و تحريک احساسات، از طرف علاقه مندان و شيعيان سروده مي شده است و چون از طرف حکومت وقت، تحت تعقيب قرار مي گرفتند، لذا اشعاري که مي سرودند به نام جني منتشر مي کردند که هم پي گم کرده باشند و هم مردم بهتر حفظ مي کردند.» [3] البته شعرهاي مرثيه از قول جن، غير از گريه و عزاداري ملائک و انبيا و کروبيان در عزاي حسيني است که رواياتش متفاوت است.



در بارگاه قدس که جاي ملال نيست

سرهاي قدسيان همه بر زانوي غم است



جن و ملک بر آدميان نوحه مي کنند

گويا عزاي اشرف اولاد آدم است [4] .