وي در ايامي که مسلم بن عقيل، به نمايندگي از سوي سيدالشهداء به کوفه آمده و به نفع آن حضرت بيعت مي گرفت، والي کوفه بود، پيشتر ساکن شام شده بود. از قبيله ي خزرج و از انصار بود. مادر او عمره دختر رواحه (خواهر عبدالله بن رواحه) نام داشت. نعمان قبلا از سوي معاويه ولايت کوفه را بر عهده داشت،

يزيد هم او را در همان منصب


ابقا کرد. وي خطيب و شاعر بود. در جنگ صفين از سپاه معاويه به شمار مي آمد. سپس قاضي دمشق شد. آنگاه از سوي معاويه به ولايت يمن گماشته شد. از آن پس 9 ماه هم والي کوفه گشت.

پس از ورود مسلم بن عقيل به کوفه و ملاقات بي شمار مردم با او، نعمان بن بشير نگران و خشمگين شد، از اين رو مردم را فراخواند و به منبر رفت و پس از سپاس و ستايش پروردگار اينگونه سخن آغاز کرد: «و اما بعد، اي بندگان خدا از خدا بترسيد و به سوي فتنه و تفرقه نشتابيد، که به سبب آن مردان هلاک گردند و خونها ريخته شود و اموال به تاراج رود، من با کسي که به مبارزه برنخيزد سر جنگ ندارم و تا کسي به من يورش نياورد بر او نتازم و خواب خوش از خفتگان شما نستانم و شما را به جان يکديگر نيندازم و به تهمت و گمان بد کسي را دستگير نسازم و ليکن اگر رويتان به من باز شود، و بيعتتان را بشکنيد و با پيشوايتان مخالفت ورزيد، به خدايي که جز او خدايي نيست بي ترديد با شمشير خود آن گونه بر شما بتازم که تا دسته ي آن در قبضه ي من است، دست بر ندارم اگر چه در ميان شما ياوري نداشته باشم. اميدوارم که حق شناسان شما از باطل گرايان شما بيشتر باشند.»

نهضت مسلم بن عقيل و هوادارانش در کوفه چون اوج و قدرت گرفت، عبدالله بن مسلم که از هواداران بني اميه بود، نسبت به سهل انگاري نعمان در قضيه ي مسلم بن عقيل انتقاد کرد و گزارش به يزيد داد و درخواست کرد که براي کوفه مردم مقتدرتري بفرستد. يزيد هم به پيشنهاد مشاور مسيحي خود (سرجون) عبيدالله بن زياد را به ولايت کوفه منصوب کرد و به وي فرمان سختگيري و شدت عمل داد، و بدين صورت، نعمان بن بشير از امارت کوفه عزل شد. وي تا دوران حکومت مروان بن حکم نيز زنده بود و والي «حمص» گشت ولي به علت بروز اغتشاشاتي که به فتنه ي ابن زبير معروف است، اهل حمص او را پذيرا نشدند، از آنجا گريخت، مردم تعقيبش کرده او را کشتند. اين حادثه در سال 65 هجري بود. وي در آن هنگام 64 سال سن داشت.