نذر، التزام به انجام يا ترک عملي به نحو خاص بخاطر خداست که با صيغه خاصي منعقد مي شود، مثل «لله علي...» و انجام آنچه که نذر شده واجب است و تخلف از آن گناه است و کفاره دارد. [1] علاقه مندان به اهل بيت و امام حسين «ع » گاهي انجام برخي از امور را نذر مي کردند تا ملزم شوند آن را ادا کنند، از قبيل: نذر زيارت امام حسين «ع »، عزاداري براي آن حضرت، برپايي مجالس و تعزيه و ذکر مصيبت، اهداي وسيله يا پولي براي حرم يا زوار، اطعام، شرکت در دستجات زنجيرزني و عزاداري، ساختن تکيه يا حسينيه و... اينگونه نذرها بطور طبيعي تامين کننده بخشي از هزينه هاي احياي عاشورا و ترويج خط اهل بيت «ع » است و به کمکهاي مالي و جنسي يا انجام خدمات مربوط به سيد الشهدا «ع » جنبه معنوي و قداست مي بخشد و افراد با افتخار به چنين کارهايي اقدام مي کنند.در ميان مردم، سنتهايي همچون آش نذري، سفره نذري، گوسفند نذري، شله زرد، ترحلوا و... متداول است که اغلب با نذر، بر خود واجب مي سازند و در کنار آن مرثيه خواني انجام مي گيرد و اين اطعامها به ياد اهل بيت است.