حسين بن علي بيهقي، مشهور به واعظ و متخلص به کاشفي، از علماي معروف ايران که در فن خطابه تسلط داشته و شعر هم مي سروده است.

صاحب کتاب «روضة الشهداء»، نخستين کتاب مقتل فارسي بود که در سال» 910 م) توسط ملاحسين واعظ کاشفي به رشته ي تحرير در آمد.

ملاحسين کاشفي (متوفاي 910 هجري) زمان سلطنت سلطان حسين بايقرا (911-875 ه) به هرات، مرکز حکمراني اين پادشاه رفت و چون حافظه اي توانا و قريحه اي سرشار و صدايي گيرنده و مطبوع داشت و خطيبي دانشمند بود، بزودي شهرت يافت و مجالس وعظ و ذکر او بسياري را به خود جلب کرد و مورد توجه پادشاه و شاهزادگان و اعيان و اکابر دولت و وزير فاضل و هنرمند هنرپرور (اميرعليشير نوايي) قرار گرفت. کاشفي دانشمندي بليغ و فصيح و شاعر بود و بيش از چهل کتاب و رساله تأليف کرد. از جمله ي آنها «روضة الشهداء» بود. کاشفي کتاب روضة الشهداء را درباره واقعه ي کربلا به فارسي نوشت و چون مطالب اين کتاب را در مجالس عزاداري از روي کتاب بر سر منبر مي خواندند، خوانندگان اين کتاب به «روضه خوان» معروف شدند.


ناگفته نماند که از اخبار و احاديث ضعيف السند در اين کتاب بسيار است.

کتاب معروفش «روضة الشهداء» است که در تاريخ خاندان پيامبر و مراثي اهل بيت عليهم السلام است. به نوشته ي دهخدا: وي در زمان سلطان حسين بايقرا در هرات و نيشابور، مشغول وعظ و ارشاد بوده و با صوتي خوش و آهنگي دلکش آيات قرآنيه و احاديث نبويه را با عبارات و اشارات لايقه به عرصه ي بيان مي آورده... در هرات که مردمانش از اهل سنت و جماعت بوده اند، به شيعيگري متهم و در سبزوار که مرکز تشيع بوده... به تسنن اشتهار داشته است. او در سال 906 يا 910 در هرات درگذشت.