وي يکي از سرداران يزيد بن معاويه بود. در سال شصت و سوم ه.ق يزيد


يکي از سرداران سفاک خود به نام «مسلم بن عقبه» را با پنج هزار سرباز به سوي مدينه گسيل داشت تا قيام مردم مدينه را سرکوب کند. مورخين مي نويسند: آنان با اسب و سلاح و کفش، وارد حرم پيامبر شدند و مسجد پيامبر را آلوده کردند و بيش از هزار نفر از صحابه ي پيامبر قتل عام شدند، بطوري که از «بدريون» کسي زنده نماند. يزيد به مسلم بن عقبه فرمانده ي نيروهايش دستور داده بود، که پس از پيروزي بر مدينه سه روز جان و مال و ناموس مردم بر تو و سربازانت حلال است. پس از واقعه ي «حره» يا (قيام مردم مدينه) مردم مدينه هنگامي که دختر خود را شوهر مي دادند، بکارت او را تضمين نمي کردند. يزيد پس از قتل عام مردم مدينه و غارت و انهدام شهر، باز به مسلم بن عقبه فرمان داد تا با نيروهاي خود به طرف مکه حرکت کند و آن شهر را نيز همچون مدينه، قتل عام و ويران کند اما خداوند او را مهلت نداد و در بين راه مدينه و مکه در جايي به نام «قديد» مرض سختي گرفت و با آن نيز به هلاکت رسيد. تاريخ به دليل جنايات فجيع اين شخص، نامش را از «مسلم» به «مسرف يا مجرم» تغيير داد.

وي پس از جنايات هولناک حره از يزيد دستور يافت که پس از سرکوب مردم مدينه و غارت آنها، به مکه يورش ببرد و جنايات خود را در آن شهر تکرار نمايد، اما وي که پيرمردي مريض بود در ميان راه به درک واصل شد. او قبل از مرگ خود گفت: خدايا من بعد از شهادت به لا اله الا الله و محمد رسول الله هيچ کاري که محبوبتر باشد نزد من از کشتار مردم مدينه نکرده ام، و به هيچ کاري بيشتر از اين کارم براي آخرتم اميدوار نيستم!