«محمد بن عمير بن عطارد» از چهره هاي معروف طايفه ي «دارم» که از قبايل مهم «عراق» بود، محسوب مي شود و نام او هميشه به بزرگي و بزرگواري ياد مي شد.

ابن ابي الحديد مي نويسد: روزي در مجلس عبدالملک مروان خليفه ي اموي، راجع به طايفه ي «بني دارم» بحث به ميان آمد، يکي از حاضران به عبدالملک گفت: «اي اميرمؤمنان! علت معروفيت بني دارم، اين است که آنان مردمي پراولادند و به خاطر کثرت طايفه و جمعيت، نامشان باقي مانده است.

عبدالملک که خود مردي نسب شناس و مردم شناس بود گفت: چه مي گويي؟! معروفيت آنان به خاطر کثرت اولاد و نسل آنان نبود، مگر «لقيط بن زراره» و «قعقاع بن معبد» و «محمد بن عمير» از اين طايفه نبودند؟ با اين که اينان عقيم بودند و نسلي از خود بجاي نگذاشتند، اما شهرت آنان، در عرب پيچيده و اضافه کرد؛ «و الله لا تنسي العرب هذه الثلاثة ابدا؛ به خدا سوگند که عرب هيچگاه ياد اين سه نفر را فراموش نخواهد کرد.»

لازم به توضيح است که محمد بن عمير از چهره هاي معروف شيعه عراق بود و مردمي بزرگ از طايفه ي «دارم». مختار، او را به عنوان استاندار استان وسيع آذربايجان و قسمتهاي شمال عراق و شمال غربي ايران منصوب کرد. اين مرد در ماجراي شورش اشراف کوفه و


ضد انقالبيون از مختار بريد و به جرگه ي مخالفين وي پيوست.