اي ابا عبدالله!هيچ روزي همچون روز تو (عاشورا) نيست.مضمون سخني از زين العابدين «ع » است.روزي امام سجاد «ع » به پسر عباس «ع » نگاه کرد و گريست.ياد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس ياد از موته کرد که جعفر بن ابي طالب آنجا به شهادت رسيد. سپس فرمود: «لا يوم کيوم الحسين، ازدلف اليه ثلاثون الف رجل يزعمون انهم من هذه الامة کل يتقرب الي الله عز و جل بدمه و هو بالله يذکرهم فلا يتعظون حتي قتلوه بغيا و ظلما و عدوانا...»، [1] هيچ روزي چون روز حسين «ع » نيست، که سي هزار نفربر ضد او گرد آمدند که همه خود را از اين امت مي پنداشتند و همه با ريختن خون او به خدا تقرب مي جستند.او آنان را به ياد خدا مي انداخت، اما آنان پند نمي گرفتند، تا آنکه او را از روي ستم و تجاوز و دشمني کشتند.خداوند، «عباس » را رحمت کند که ايثار کرد و امتحان داد و جان خويش را فداي برادرش کرد...» [2] امام حسن مجتبي و امير المؤمنين «ع » نيز خطاب به سيد الشهدا «ع » فرموده اند: «لا يوم کيومک يا ابا عبدالله » [3] گر چه همه شهادتها و مصيبتهاي اهل بيت پيامبر، سنگين و اندوهبار است، اما آنچه در کربلا گذشت، بالاترين داغ و سوگ بود و هيچ حادثه اي به دلخراشي عاشورا و هيچ امامي و شهيدي به مظلوميت ابا عبدالله «ع » و فرزندان او نيست.اين است که از جمله فوق، بعنوان تسلاي خاطر داغديدگان هم استفاده مي شود و اين توصيه ائمه است که هر گاه مصيبتي براي شما پيش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بيت «ع » ياد کنيد، تا تحمل داغ بر شما آسان شود. مرثيه خوانان نيز، هر گاه از هر امامي روضه بخوانند، يا از هر مصيبت جانگدازي ياد کنند، در پايان با نقل جمله بالا، گريز به کربلا مي زنند، که بالاترين سوگهاست و بحق، با توجه به مصائب اهل بيت در کربلا، هر غم و مصيبتي کوچک و قابل تحمل مي شود.