همام بن غالب (فرزدق) شاعري بزرگ و هوادار اهل بيت پيامبر بود که در مدح امام سجاد «ع »، قصيده بلند خويش را در مکه سرود (هذا الذي تعرف البطحاء وطاته...) و به دنبال آن به زندان افتاد و حضرت سجاد «ع » برايش صله اي فرستاد.امام حسين «ع » هنگام سفر به سوي عراق، در محلي به نام صفاح (يا در منزلي ديگر) با فرزدق برخورد کرد که از کوفه مي آمد.اوضاع کوفه را پرسيد، وي جواب داد: دلهاي مردم با تو ولي شمشيرهايشان عليه توست.امام در آنجا بود که اين ابيات را خواند:



لئن کانت الدنيا تعد نفيسة

فدار ثواب الله اعلي و انبل



و ان کانت الابدان للموت انشئت

فقتل امرء بالسيف في الله افضل... [1] .



فرزدق، سالهاي پس از عاشورا زنده بود و به خانه سکينه دختر امام حسين «ع » نيز رفت و آمد داشت و از او صله دريافت مي کرد.در باديه بصره، در سال 110 هجري درصد سالگي از دنيا رفت.