پسر حسينقلي خان و دومين پادشاه سلسله ي قاجار است که به سال 1212 ه.ق. به سلطنت رسيده است. او برادرزاده ي آغا محمد خان بوده و پيش از رسيدن به پادشاهي «باباخان» ناميده مي شده و حکمران فارس بوده است. او ادبا و شعرا را دوست مي داشت و خود هم گاهي شعر مي گفت.



شير خدا کجاست که در دشت کربلا

از چنگ گرگ يوسف خود را کند رها؟



هر سو دلا به نيزه سر سروري ببين

غلتان به خاک و خون ز جفا، پيکري ببين



گريان به درد داغ پدر کودکي نگر

دل ريش از فراق پسر مادري ببين






يا رب هميشه ديده ي خورشيد تار باد

تا روز حشر سينه ي گردون فگار باد



پيوسته چشم زال فلک از خدنگ آه

تاريک همچو ديده ي اسفنديار باد



پس از هجوم وهابيها به کربلاي معلا و تخريب و غارت حرم حسيني، هدايا و عطاياي بسياري از دبار قاجار به سوي عراق سرازير گرديد. فتحعلي شاه قاجار طلاهاي اختصاصي به روپوش قبه و مناره هاي حسيني را بر حسب وصيت عمويش آغامحمدخان قاچار وقف شده بود بوسيله آقامحمد علي خان، رييس ديوان خود با قواي دو هزار نفري از قبيله بلوچ که محمد علي خان رييس آنان بود به کربلا فرستاد.