بازگشت

فاطمه


فاطمه دختر امام حسين عليه السلام بانويي باشرافت و دانش که اهل ذکر و شب زنده داري و عبادت بود و روزها روزه مي گرفت و از جمال باطن برخوردار و اهل روايت و نقل حديث بود. در سفر کربلا در جمع اسيران اهل بيت بود و در کوفه نيز به سخنراني افشاگرانه و فصيح و رسا بر ضد جنايتهاي ابن زياد پرداخت و همه را به گريه انداخت. او همسر عموزاده ي خويش حسن بن حسن عليه السلام بود. او تا زمان امام صادق عليه السلام را درک کرد. يکسال خيمه اي افراشت و در سوگ همسر از دست رفته خود به سوگ و ماتم نشست. در سال 117 ه.ق در حالي که هفتاد سال داشت در مدينه درگذشت و در بقيع به خاک سپرده شد.

از فاطمه عليهاسلام اخباري در رابطه با واقعه ي عاشورا رسيده است از جمله: پس از شهادت پدرم لشگريان عمر سعد به خيمه ي ما ريختند و من دختري کوچک بودم، با گريه خلخال از پايم در مي آوردند. گفتم: اي دشمن خدا چرا گريه مي کني؟ گفت: براي اينکه دختر پيامبر را غارت مي کنم. گفتم: غارت مکن. گفت: مي ترسم ديگري بيايد و اينها را درآورد!»