آيت الله شيخ محمد حسين غروي اصفهاني مشهور به «کمپاني» و متخلص به «مفتقر»، فقيه و اصولي برجسته در سال 1296 ه.ق. در کاظمين زاده شد و در 1361 ه.ق. در نجف اشرف درگذشت.

وي بعد از فراگيري مقدمات در کاظمين براي ادامه ي تحصيل به نجف مهاجرت کرد. مدت سيزده سال در درس آيت الله العظمي آخوند خراساني صاحب «کفاية الاصول» حاضر شد، چندي بعد از وفات وي در دوره هاي متعدد سطوح عالي فقيه و اصول را تدريس کرد. او فلسفه را نزد فيلسوف عارف، «ميرزا محمدباقر اصطهباناتي» فراگرفت و همين تبحر او در فلسفه بر آثار و سبک بديع اصولي وي تأثير گذاشت.

ديوان اشعار فارسي و عربي او به چاپ رسيده است.

غروي اصفهاني از جمله شاعراني است که در مصيبت سيد و سالار شهيدان، امام حسين عليه السلام اشعار پر سوز و گدازي دارد. هم اکنون ترجيع بندي در مرثيه ي سيدالشهداء عليه السلام از او بجاي مانده است. غروي اصفهاني در اين ترجيع بند به استقبال ترجيع بند محتشم کاشاني رفته و از او پيروي نموده که بند اول آن چنين سروده شده است:



باز اين چه آتش است که بر جان عالم است؟

باز اين چه شعله ي غم و اندوه و ماتم است؟



باز اين حديث حادثه ي جانگداز چيست؟

باز اين چه قصه ايست که با غصه توأم است؟



اين آه جانگزاست که در ملک دل بپاست

يا لشکر عزاست که در کشور غم است؟



آفاق پر ز شعله ي برق و خروش رعد

يا ناله ي پياپي و آه دمادم است؟



چون چشمه، چشم مادر گيتي ز طفل اشک

روي جهان چو موي پدر کشته درهم است



زين قصه سر به چاک گريبان کروبيان

در زير بار غصه قد قدسيان خم است



گلزار دهر گشته خزان از سموم قهر

گويا ربيع ماتم و ماه محرم است






ماه تجلي مه خوبان بود به عشق

روز بروز جذبه ي جانباز عالم است



مشکوة نور و کوکب دري نشأتين

مصباح سالکان طريق وفا حسين