پس از شهادت حسين بن علي «ع »، سپاه عمر سعد به خيمه هاي اهل بيت حمله کردندو به غارت پرداختند.زنان و کودکان در صحرا پراکنده شدند، گريان و داغدار و صيحه زنان و استغاثه کنان.پس از آن خيمه ها را آتش زدند.مقنعه از سر زنان کشيدند، انگشتر از انگشتها بيرون آوردند و گوشواره از گوشها و خلخال از پاها. [1] حتي فاطمه دختر امام حسين «ع » نقل کرده که به خيمه ما ريختند و من دختري کوچک بودم، با گريه خلخال ازپايم در مي آوردند. گفتم: اي دشمن خدا چرا گريه مي کني؟گفت: براي اينکه دختر پيامبررا غارت مي کنم.گفتم: غارت مکن.گفت: مي ترسم ديگري بيايد و اينها را درآورد! [2] .