غلام جابر بن عبدالله انصاري و از شيعيان بزرگوار بود. عطيه و مولايش پس از شهادت امام حسين عليه السلام در اولين اربعين به زيارت کربلا آمدند.

نام عطيه، همواره در کنار نام جابر بن عبدالله انصاري مطرح مي شود که با هم پس از شهادت امام حسين عليه السلام در اربعين اول به زيارت قبر آن حضرت آمدند و چون جابر نابينا شده بود، عطيه او را در اين زيارت همراهي مي کرد. بنا به برخي نقلها، هنگام بازگشت اهل بيت از سفر شام، در کربلا با جابر و عطيه برخورد کردند. عطية بن سعد بن جناده ي عوفي، از رجال علم و حديث شيعه بود.

وي در زمان خلافت اميرالمؤمنين عليه السلام در کوفه به دنيا آمد. نام عطيه، به پيشنهاد


آن حضرت بر وي نهاده شد. او از راويان موثق شيعه بود که حتي در کتب رجال اهل سنت هم توثيق شده است. وي به جرم تشيع و هواداري علي عليه السلام از سوي حجاج بن يوسف تحت تعقيب بود و به فارس گريخت. به دستور حجاج، او را گرفتند و چون حاضر نشد علي عليه السلام را لعن کند، چهارصد تازيانه بر بدنش زدند و موي سر و ريش او را تراشيدند. از آن پس به خراسان رفت و پس از مدتي به کوفه بازگشت. در کوفه بود تا در سال 111 هجري درگذشت.