عظيمترين سرمايه روحي شيعه که پيوند دهنده آنان با اهل بيت پيامبر و عاملي بازدارنده از تباهي، بر انگيزاننده به فداکاري و جهاد و تصفيه کننده دل و جان است.درسايه همين عشق، ياد حسين و عاشورا زنده مانده و سوز آن، حمايت قلبي عاشق امام حسين «ع » را همواره به نفع حق و جبهه ايثار، نيرو بخشيده است.همين عشق، ياران او راروز عاشورا به استقبال شهادت فرستاد تا با مرگ در رکاب حسين «ع » حيات ابدي يافتند. عشق حسين «ع » را خداوند در دلها نهاده و شعله اي خاموش نشدني است.به فرموده امام صادق «ع »: «ان لقتل الحسين عليه السلام حرارة في قلوب المؤمنين لا يبرد ابدا». [1] محبت حسين بن علي «ع » نه تنها در دل زمينيان است، بلکه عرشيان نيز او را دوست مي دارند و به فرموده رسول خدا «ص »، او محبوبترين چهره زميني نزد آسمانيان است: «من احب ان ينظر الي احب اهل الارض الي اهل السماء فلينظر الي الحسين.» [2] .



اي که آميخته مهرت با دل

کرده عشق تو مرا دريا دل



بذر عشقي که به دل کاشته ام

جز هواي تو ندارد حاصل



از مي عشق تو، عاقل مجنون

و زخم مهر تو مجنون، عاقل



گر شود کار جهان زير و زبر

نشود عشق تو از دل زايل [3] .