خوارزمي گويد:


پس از او زهير بن قين به ميدان آمد، در حالي که اين گونه رجز مي خواند:

من زهيرم، پسر قين، با شمشير از حسين عليه السلام در برابر شما دفاع مي کنم. حسين عليه السلام يکي از دو سبط پيامبر و از عترت نيکو و پرهيزکار، و زينت و آراستگي است و آن بي شک رسول خداست. با شما مي ستيزم و هيچ عاري نيست.

روايت است که چون خواست حمله کند، کنار امام ايستاد و دست بر شانه ي امام زد و او را با ابياتي ستود. آنگاه به ميدان شتافت و نبرد سختي کرد. کثير بن عبدالله و مهاجر بن اوس بر او تاختند و شهيدش کردند. چون شهيد شد، امام درباره اش فرمود: اي زهير! خدا از رحمتش دورت نکند و قاتل تو را لعنت کند، همچون لعنت قومي که خداوند آنان را به ميمون و خوک تبديل کرد. [1] .

طبري در اينجا اشعاري نقل کرده که زهير، خطاب به امام حسين عليه السلام خواند. [2] .