طبري با سند خويش از امام سجاد عليه السلام نقل مي کند:


چون از مکه بيرون شديم، عبدالله بن جعفر به امام حسين عليه السلام نامه اي نوشت و همراه دو پسرش عون و محمد فرستاد: اما بعد، تو را به خدا وقتي نامه ام را مي نگري بازگرد. من از اين سفر و راهي که در پيش گرفته اي بيمناکم و نسبت به نابودي خود و خانواده ات نگرانم. اگر امروز تو کشته شوي نور زمين خاموش مي شود، تو راهنماي هدايت يافتگان و اميد مؤمناني. شتابان مرو، من در پي نامه خواهم آمد. والسلام.

عبدالله بن جعفر نزد عمرو بن سعيد هم رفت و بااو سخن گفت و خواست که امان نامه اي براي حسين عليه السلام بنويسد و وعده ي نيکي و احسان دهد و اطمينان دهد و بخواهد که امام برگردد، باشد که به اطمينان اين امان نامه بازگردد. عمرو بن سعيد گفت: هر چه مي خواهي بنويس، بياور تا امضا کنم. عبدالله بن جعفر نامه اي نوشت و نزد او آورد و گفت: مهر کن و همراه برادرت يحيي بن سعيد بفرست. او مناسبتر است تا اطمينان آن حضرت را جلب کند و بداند که تصميم تو جدي است. او هم چنان کرد. (عمرو بن سعيد، از سوي يزيد والي مکه بود.)

يحيي بن سعيد و عبدالله بن جعفر در پي امام رفتند. پس از آنکه نامه را بر آن حضرت خواندند برگشتند و گفتند: نامه را بر او خوانديم و تلاش کرديم، ولي از عذرهاي حضرت يکي هم اين بود که خواب ديدم، رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم به من دستوري داد و من در پي آن فرمانم، به سودم باشد يا به زيانم. آن خواب چه بود؟ فرمود: به کسي نگفته ام و تا زنده ام به کسي نخواهم گفت:

نامه ي عمرو بن سعيد به امام چنين بود: بسم الله الرحمن الرحيم. از عمرو بن سعيد به حسين بن علي. اما بعد، از خدا مي خواهم تو را از آنچه هلاک تو در آن است بازگرداند و به رشد و هدايت رهنمون شود. خبر يافته ام که عازم عراقي. تو را به خدا تفرقه ميفکن. بيم آن دارم که نابود شوي. عبدالله بن جعفر و يحيي بن سعيد را نزد تو فرستادم. همراه آن دو نزد من آي. هم نزد من امان داري، هم به تو احسان و نيکي مي شود و حسن جوار داري. خدا بر اين عهد شاهد و عهده دار است. والسلام.

حسين عليه السلام نامه نوشت: اما بعد، کسي که به خدا دعوت کند و کار شايسته انجام دهد و بگويد من از مسلمانانم، هرگز تفرقه افکن نيست. تو مرا به امان و نيکي خوانده اي. بهترين امان، امان خداست. خدا کسي را که در دنيا از او نترسد در آخرت امان نمي دهد. از خدا مي خواهيم که خداترسي در دنيا را به ما عطا کند تا موجب امان آخرتمان شود. اگر به وسيله ي اين نامه، قصد نيکي


به من داري، خدا در دنيا و آخرت به تو پاداش نيکو دهد. والسلام. [1] .