بازگشت

نامه ي ابن زياد به يزيد


ابن اعثم گويد: ابن زياد به يزيد چنين نوشت:

بسم الله الرحمن الرحيم. به بنده ي خدا يزيد بن معاويه اميرمؤمنان، از عبيدالله بن زياد. خدا را سپاس که حق اميرمؤمنان را گرفت و شر دشمنش را دفع کرد. اميرمؤمنان آگاه باشد که مسلم بن عقيل تفرقه افکن به کوفه آمد و در خانه ي هاني بن عروه فرود آمد. جاسوسهايي بر اين دو گماشتم تا پس از جنگ و کشمکش آن دو را به چنگ آوردم و هر دو را گردن زدم و سر آن دو را توسط هاني بن ابي حيه و زبير بن اروح که از فرمانبردارانند فرستادم. اميرمؤمنان آنچه مي خواهد از اين دو بپرسد که صاحب خرد و فهمند و راستگو.

چون نامه و سر آن دو بزرگوار نزد يزيد رسيد، نامه را خواند و دستور داد سرها را بر دروازه ي دمشق بياويزند و به ابن زياد چنين نوشت:

اما بعد، تو پيوسته همان گونه اي که دوست دارم. با دورنگري کار کردي و شجاعانه تاختي و درستي نظرم را درباره ي خودت ثابت کردي. فرستادگانت را فراخواندم و از آنچه ياد شد پرسيدم. آنگونه که گفته اي انديشمند و عاقل و فهميده اند و مطيع مايند. دستور دادم به هر يک ده هزار درهم بدهند و به سوي تو روانه کردم. به آنان توصيه ي نيک کن. به من خبر رسيده که حسين بن علي عليه السلام عازم عراق است. ديده بان و کمين گاه بگذار و بهوش باش. براساس گمان، زنداني کن و هر نيک و بدي را که برايت پيش مي آيد برايم بنويس. والسلام. [1] .



پاورقي

[1] الفتوح، ج 5، ص 69.