سيد بن طاووس گويد:

از سروده ها در سوک مسلم و هاني، اين شعر است که سراينده ي آن، عبدالله بن زبير اسدي يا فرزدق يا سليمان حنفي است.

اگر نمي داني مرگ چيست، به مسلم و هاني در بازار بنگر؛ به پهلواني که شمشير چهره اش را شکافته و ديگري از بلندي کشته افتاده است. ناپاک زاده اي آن دو را کشته و شهادتشان سخني است که بر سر زبانها افتاده است. پيکري را مي بيني که مرگ، رنگ آن را دگرگون ساخته و خون جاري شده است... [1] .