شيخ مفيد گويد:

چون امام حسين عليه السلام وارد مکه شد (ورودش شب جمعه سوم شعبان بود) اين آيه را مي خواند: «چون به سوي مدين روي کرد، گفت: اميد است که خداوند مرا به راه راست هدايت کند. [1] «سپس فرود آمد و مردم مکه با رفت و آمد به حضورش روي آوردند. نيز کساني که براي عمره به مکه آمده بودند و مردم اطراف. پسر زبير در مکه بود. در گوشه اي از خانه ي خدا به نماز و طواف مشغول بود و همراه مردم خدمت امام مي آمد. گاهي دو روز پي در پي يا يک روز در ميان نزد امام مي آمد. حضور امام براي پسر زبير سنگين تر از هر کس ديگر بود، چرا که مي دانست که تا وقتي حسين عليه السلام در شهر است، مردم حجاز با او بيعت نمي کنند و مردم نسبت به آن حضرت اطاعت و احترام بيشتري دارند. [2] .