به نقل ابن عساکر با سند خود از هشام بن محمد:

چون آب بر قبر حسين عليه السلام جاري کردند، پس از چهل روز که آب فرونشست و اثر قبر محو شد، باديه نشيني از بني اسد آمد. مشت مشت از خاک برمي گرفت و مي بوييد تا آنکه به قبر حسين عليه السلام رسيد و گريه کرد و گفت: پدر و مادرم فداي تو! تربت تو نيز پس از مرگت چه خوشبوست! گريه کرد و چنين شعري خواند:

خواستند که قبر او را از دوستدارش مخفي کنند ولي عطر تربت،نشانه ي قبر [1] است.