بازگشت

وصيت امام هنگام خروج


نيز گويد:

آنگاه امام حسين عليه السلام مرکب و کاغذي طلبيد و اين وصيتنامه را براي برادرش محمد حنفيه نگاشت:


بسم الله الرحمن الرحيم. اين، وصيت حسين بن علي به برادرش محمد حنفيه است: حسين گواهي مي دهد که جز خداي يکتا و بي شريک، معبودي نيست. محمد، بنده و فرستاده ي اوست، حق را از سوي حق آورده است. بهشت و دوزخ حق است، قيامت بي شک خواهد آمد و خداوند، خفتگان در گورها را برمي انگيزد. من هرگز از روي هوس و طغيان و فسادانگيزي و ستم، خروج نکردم، بلکه براي طلب اصلاح در امت جدم خروج کردم. مي خواهم امر به معروف و نهي از منکر کنم و به سيره و روش جدم و پدرم علي بن ابي طالب حرکت کنم. هر کس با پذيرش حق، مرا بپذيرد، خداوند به حق سزاوارتر است و هر کس بر من رد کند، صبر مي کنم تا خداوند ميان من و قوم من به حق داوري کند که او بهترين داوران است.اين وصيت من به توست. برادرم! توفيقم جز از خدا نيست. بر او توکل کردم و به سوي او بازمي گردم.

گويد: حسين عليه السلام نامه را پيچيد و به آن مهر زد و به برادرش محمد حنفيه سپرد. سپس از او خداحافظي کرد. [1] .


پاورقي

[1] الفتوح، ج 5، ص 21.